Tromsø

Weer een wonderbare week voorbij. Het bloggen slipt me soms tussen de vingers, maar nu heb ik mezelf er weer toe gedwongen het Belgenland op de hoogte te houden, zodat ze kunnen meegenieten van al wat ik beleef.

Vorige week hebben we het weekend goed ingezet met een echte house erasmus dance party! Na enkele drankjes werd de sfeer ontspannen en swingden we met z’n allen op de Spaanse tunes en gingen we helemaal door de muur. Geweldig om eens alles in jou los te gooien.

Na de eerste avond van het weekend werd het rustiger en bereidden Anna en ik ons voor op onze trip naar het noordelijke Tromsø. Bus tickets en vliegtickets werden geprint, laatste bagage ingepakt, dan was het wachten op vertrek. Ons vliegtuig loste de start- en landingsbaan van Oslo om acht uur ‘s morgens. Een uur op z’n minst voor vertrek moesten we op de luchthaven zijn voor de incheck van de bagage. Voorafgaand hadden we nog een busreis van drie uur van ons verblijf naar de luchthaven. Omdat we zeker tijdig wilden arriveren namen we een bus vroeger. Dit maakte dat we om drie uur ’s ochtend vanuit Notodden moesten vertrekken. We vonden dit bijzonder vroeg. Laten we gewoon niet slapen, zeiden we. We slapen in de bus en op het vliegtuig. Een lelijke misrekening, zeker wat mezelf betreft. Bij de landing in Tromsø voelde ik me ziek. Maar met enkele pilletjes en na een lange slaap ging het al stukken beter. Oef.

Tromsø. Wat een mooie stad! We kwamen dinsdagochtend aan, waar Karoline, onze gastvrouw, ons opwachtte in het centrum. Er is veel cultuur, vriendelijke mensen, winkels en de geschiedenis spat van de muren. Woensdag verkenden we de stad en ik werd weer een klein beetje meer verliefd op Noorwegen. Ik zou hier wel langer kunnen blijven, dacht ik bij mezelf. Na het dagdromen was het tijd om te vertrekken voor het moment waar we allemaal lang naar uitkeken, hondensleeën.

We vertrokken om vijf uur met een busje naar het noorden van Tromsø, waar stoere maar toch modieuze thermische pakken op ons lagen te wachten. Absoluut noodzakelijke kledij om het hondensleeën gezond en wel te overleven. Na onze transformatie brachten ze ons naar de husky’s. Fantastisch, al die mooie, blauwogige wezens bij elkaar, huilend naar de maan. We hadden er helemaal zin in. Het sleeën zou ongeveer twee uurtjes duren, dus elk mocht de helft van de tocht de hondenslee besturen. Machtig. Je slee wordt getrokken door vijf getrainde en ervaren husky’s. Het op de slee zitten is een ding, maar zelf de slee besturen is gewoon onbeschrijfelijk. Je vergeet alles om je heen en laat je leiden door de husky’s. Genietend van de nacht en van de natuur. Je hebt het stuur in handen maar toch leidden de honden jou meer dan jij ze leidt. Dit kan alleen maar in Noorwegen denk ik dan. Dit zal ik nooit vergeten. Na twee uur kwam er helaas een eind aan. Wat mij betreft had het dubbel zo lang mogen duren.

Na het hondensleeën kregen we een warme maaltijd om op krachten te komen. We probeerden het noorderlicht te zien, dat uiteraard aanwezig is, maar door de bewolking niet met blote oog te zien was. Jammer. Na deze intense maar slopende dag brachten ze ons terug naar het centrum. We klommen de berg tot aan het huis van Karoline, en even later vielen we als een blok in slaap.

De volgende dag was het cultuurdag. We gingen eerst naar een hedendaagse tentoonstelling van de Noorse filmmaker Bodil Furu. Later bezochten we de plaatselijke glasblazerij, bibliotheek en het lokale postkantoor. Jaja nu is het raden wie er post gekregen heeft! Die avond zouden we misschien rondtoeren om het noorderlicht te spotten, maar door de sneeuw was dit niet mogelijk en besloten we maar allemaal lekker gezellig een film te kijken met wat popcorn en chocolade erbij. Even lekker ontspannen en aan niets anders denken dan aan de film en de snoep.

En kijk. Voor we het wisten was het de laatste dag van onze noordelijke trip! Met spijt in ons hart verlieten we het huis van Karoline en trokken we gepakt en gezakt naar onze eerste stop van de dag, het Tromsø museum. Daar konden we allerlei bezienswaardigheden zien van het Noorden, zoals het noorderlicht, plaatselijke dieren en de levenswijze van de mensen. Onze volgende stop was het Polaria, het plaatselijke Sealife. We werden geïnformeerd over de noordelijke dieren, het noorderlicht en zagen een training van zeehonden.

Na deze amusante activiteiten was het tijd om de richting in te slaan van de luchthaven. Hier kwamen we mooi op tijd aan, waardoor we nog tijd hadden voor een spelletje te spelen. We speelden midden in het luchthavengebouw ‘Chiro’,  verstoppertje. Wanneer de zoeker ‘Chiro’ (of in ons geval Kiekeboe) riep en begon af te tellen, werd hij door omstaanders bekeken als zot! Wanneer ikzelf wegliep als ik me moest verstoppen werd ik met verwarde blikken nagekeken, en wanneer ik in mijn bergplaats zenuwachtig stiekem keek of ik niet werd gezien, gingen er rare blikken mijn richting uit. Hi-la-risch!!!    

Tijd om in te checken en te vertrekken. Na een korte vlucht landden we weer met een verschrikkelijke daling in Oslo. Kunnen ze hier dan niet normaal landen dacht ik dan bij mezelf? Eenmaal goed en wel aan de grond zochten we de bus op en trokken we weer naar ons schuiloord.

Tijdens deze busreis naar huis kwam ik met zalige muziek in mijn oren tot rust. Ik bleef even stilstaan. Ik dacht bij mezelf, er zijn een handvol momenten in je leven die je, terwijl ze gebeuren, je zal herinneren voor de rest van je leven. Dit was zo’n moment. Ik had een fantastische week en weer zoveel mooie herinneringen erbij. Wat ben ik blij dat ik hier ben! Helemaal op jezelf, dat is pas het echte leven. Vooral als je jong bent.

Voor foto’s zie:

https://picasaweb.google.com/103323531930961046240/Noorwegen?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKS21pbZ3Z3vtwE&feat=directlink

Ik ontvang ook graag post! Een brief, kaart of postpakket, alles is welkom! Voor diegenen die graag een postpakket zouden willen opsturen maar niet meteen weten wat gestuurd, hier alvast een paar tips: royco minute soep tomaten, aiki noedels, BELGISCHE melkchocolade, la vache qui rit crème kaasjes, chips en niet te vergeten DRANK. Maar ik ben al dankbaar met eender welke post! Het kleinste kaartje brengt al heel wat vreugde. Alvast bedankt!

Mijn adres:

Joyce Lanssens

Surtetjønnveien 19-101

3684 Notodden

Norway

mye kjærlighet - Joyce

Van lassen tot kantklossen

Terug van weggeweest. Hier ben ik weer met een nieuwe update over het leven zoals het is: Noorwegen.

Laat ik beginnen met vorig weekend.

Vrijdag 10 februari waren we uitgenodigd voor een hamburgerparty in het verre andere slaapdorp Saetre. Met onze zelfgemaakte burgers die we soms met moeite in onze kleine mondjes kregen en de saus smakelijk van onze lippen druipte.

Het was een gezellige avond, waar we ook voor de eerste keer een echte ontmoeting hadden met alle erasmussers. We leerden Spanjaarden, Italianen, Fransen, Duitsern en eens zo veel nationaliteiten kennen. Na de vreetpartij begonnen we aan een avond sport en spelletjes. We begonnen met jungle speed, waar ik met mijn ‘speed’ iedereen liet versteld staan! Enkele andere spelletjes later waren we uitgeput en volgepropt en gingen we met onze mede-erasmussers terug naar het verre Hogas.

Zaterdag 11 februari ging een drukke dag worden! Over de middag hadden we afgesproken met Marja (Estland), Sam en Koen (België) om onze trip naar Tromso te bekijken. We deden dit tijdens een gezellige lunch met scrammbled eggs en een lekkere thee. We bespraken de planning dag per dag. Wat we daar allemaal zullen beleven zijn stuk voor stuk one in a lifetime expierences. We hopen erop de Noorderlichten te zien. Hiervoor moet het weer meezitten. Wat we nog zullen doen is dogsledging!Gezellig en schattig in een slee achter mooie husky’s hangen!

Na onze bijeenkomst vertrokken we samen met hen terug naar Saetre, want we hadden afgesproken met de mensen van de zwemclub, om een uitje te maken naar een zwembad met extra’s. We wisten totaal niet waar we heen gingen maar we vertrouwden deze Noorse mannen. 

Na een hobbelige en donkere rit van een uur kwamen we aan in de bossen. Ik begon te twijfelen aan mijn vertrouwen in de Noorse mannen. Uiteindelijk kwamen we aan bij een prachtig terrein met drie hutjes. Er waren jacuzzi’s, een sauna en een gezellig eethutje. Na een paar uurtjes in het warme water kregen we een heerlijke maaltijd in het eethutje rond een gezellig kampvuurtje. Na dit heerlijke maal doken we terug het warme water in.  Wat we moesten uitproberen van de Noren na het warme water, was de sneeuw induiken en dan terug het warme water in. Ik liet deze kans voor een nieuwe ervaring natuurlijk niet liggen en ging gaan rollen in de sneeuw! Wat deed dat deugd! Om vervolgens opnieuw in het warme water te duiken natuurlijk ;). Achter deze deugddoende avond brachten de mannen ons terug naar ons huisje en konden we met een babyvelletje ons bed inkruipen.

Na enkele dagen school en hard werk ontdekten we ook het lokale zwembad en sauna van onze school! Het was er zeer gezellig en ook intensief! We speelden watervolleybal met de sportstudenten, wij als kunststudenten moeten toch een beetje meegaan met hen en ons van onze sportieve kant tonen!

Op school leren we niet enkel werken met metaal en hout, maar onze medestudenten leren ons elke dag het woord van de dag! Zo kennen we al wat brandstation is, gezichtswasgel, alstublieft, goed, zwembroek en eikel!

Na deze zeer amusante dagen gingen we een beetje onverwacht op een tweedaagse trip naar Rauland. Hier is ook een departement van de Telemark hogeschool. Hier zit vooral folk, kunst en muziek. We kwamen dan ook net op tijd voor het winterfestival. We genoten van een jazzy avond met blues muziek en allerlei verrassende optredens.

Op de tweede dag had Dag, onze internationale coördinator, ons ingeschreven voor een workshop kantklossen. Anna en jullie blogger hadden dit nog nooit gedaan, maar alles moet je proberen, is mijn nieuw motto! Na vier uur waren we erin geslaagd een degelijk gekloste armband te maken. Hier zie je het resultaat:

We kregen hem jammer genoeg nog niet mee naar huis, want ze worden binnenkort tentoongesteld in Rauland! Zo verspreiden we onze naam over dit land.

Tijdens de lange autorit naar huis, genoten we van het wonderbaarlijke landschap en hoopten we elanden te spotten. Ze verschijnen vaak op de baan om het zout van de weg te likken. Helaas zonder veel resultaat. Ik zal op een onverwacht moment moeten wachten om een schattig, groot en enig eland te zien!

We beginnen zo dadelijk aan ons weekend en kijken uit naar de vakantie week van volgende week en naar onze trip naar Tromso! Hierover meer later!

Foto's te zien op:

https://picasaweb.google.com/103323531930961046240/Noorwegen?authkey=Gv1sRgCKS21pbZ3Z3vtwE

-Joyce

Ontwerpen, Opblinken en Ontspannen.

De eerste week in Notodden. Het vliegt hier voorbij. Ik begin stilaan te beseffen dat drie maanden eigenlijk niet zo heel lang zijn (zoals we al vaak vernomen hebben van mede Erasmus studenten hier “Three months only??”). Ik moet dus genieten van elke dag, gewoon elke minuut. Voor ik het weet zal het allemaal al weer voorbij zijn en zal ik aan een bureau zitten, dromend over het verre Noorwegen.

Wat heb ik zoal gedaan sinds mijn vorige verslag? Wel vooral naar school geweest. Zoals velen onder jullie waarschijnlijk vermoeden, is school hier helemaal niet saai! Het is geheel anders dan in België. Veel vrijer en opener. We leren heel wat nieuwe dingen bij en worden overal bij betrokken. Zo heb ik deze week, ja u hoort het goed, leren lassen! Voor het ontwerpen van juwelen zal ik alle technieken die te maken hebben met metaal moeten leren. Dit is voornamelijk zagen, lassen, hameren en opblinken. Ik liet deze week mijn juwelen ontwerpschetsen zien aan onze leraar Paul. 

Hij vond het een hele goede start en vond dat deze ze zeker uitgevoerd kunnen worden. Omdat ik met veren en bladeren werk, stelde hij voor dat ik nog eens moest nadenken over de lichtheid van de elementen. Ik moet iets bedenken waardoor mijn juweel meer zweeft, tips zijn altijd welkom! Verder moet ik de correcte materialen uitkiezen, die zowel goed zijn voor aanraking met de huid, alsook voor de uitdrukking van de elementen.

Als start moet ik een broche en een kommetje maken. Hier komen alle technieken in voor die ik moet kunnen. Voor de broche moest ik een messing plaatje uitsnijden waar in het midden een vierkant gat kwam. In dit gat moest ik een vierkantje plaatsen dat een reliëf vormde. Dit moest ik dan aan elkaar lassen. Aan de achterzijde hiervan komt dan een pin en in het vierkant gat komt nog een kobaltblauw plexiglas, wat zeer mooi zal afsteken tegen het messing kleurige. Voor het kommetje moest ik een cirkel uit koper met een metaalzaagje uitsnijden. Dit werd dan onder een grote bunzenbrander verwarmd totdat dit een bosbesrode kleur kreeg, dit was het teken dat het warm genoeg was. Even laten afkoelen en dan kon het hameren beginnen. Wanneer het koper opgewarmd wordt, wordt het buigzaam. Daarom kan je dan een kommetje of bolvorm maken. Dit doe je met een hamer. Wanneer je het volledige oppervlak beslagen hebt, warm je dit nog eens op en dit blijf je herhalen tot wanneer je vindt dat je kommetje de juiste diepte heeft. Dit was dan het resultaat:

Ik ben heel fier op het resultaat en kijk zeker ook uit naar het vervolledigen van mijn broche. Ik zal er een maken en kan deze dan verloten aan degene die het graag wil. Ik zet later een loterij met desbetreffende foto’s op mijn blog. Reageren maar!

Buiten school hebben we ook nog de stave church van Notodden bezocht, een van de trekpleisters hier. We kregen een gratis rondleiding en uitleg door een klasgenote, die in haar vrije tijd gids is van deze kerk. De kerk is volledig uit hout opgebouwd en hangt alleen samen door joints en niet met spijkers. Heel indrukwekkend. Vroeger waren er katholieke schilderijen te zien op de muren  maar deze zijn nu vervangen door Noorse bloementekeningen van acanthussen. Vroeger waren er 1200 van deze kerken maar er zijn slechts van 29 van de ondergang gered. Het is de grootste stave church in Noorwegen.

Voor meer foto’s zie: 
https://picasaweb.google.com/103323531930961046240/Noorwegen?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKS21pbZ3Z3vtwE&feat=directlink

Verdere plannen en uitstappen zie je snel, daarom: ga niet lopen. Blijven kijken!

-Joyce

Het eerste weekend

-Vrijdag 3 februari

Om kwart over negen werden we verwacht in ons klaslokaal hout en metaal. Daar zaten alle Noorse studenten Anna en mij op te wachten om hun eigen opdrachten te presenteren zodat we een idee hadden van hun werken. Wij keken aandachtig en luisterden geïnteresseerd. Na deze introductie was het tijd voor ons om aan het werk te schieten. Paul leerde ons werken met hout en metaal als basismateriaal. Omdat ik voornamelijk met metaal zal werken, kreeg ik de taak om zo goed mogelijk met een minizaag door koper te snijden. Paul verzekerde me dat je in het begin veel van deze zaagjes breekt, omdat ze zo dun zijn. Je moet er werkelijk mee leren omgaan. Ik dacht bij mezelf, hoe moeilijk kan het zijn? Na het eerste vormpje was het echter al prijs. Ik zat vast in het koper en trachtte het zaagje los te wrikken toen het opeens knapte. ‘PING!’ Lap, daar ging mijn eerste zaag.  Na wat oefenen kreeg ik het enigszins onder de knie. Slechts twee zaagjes waren gesneuveld.

Vrijdagnamiddag is vrij rustig en het staat je vrij te gaan wanneer je wilt. We waren ook uitgenodigd voor een ‘pizza dinner party’ door de meisjes uit de klas. Wij gingen natuurlijk op deze uitnodiging in. Een klasgenote kwam ons die avond halen aan de school en bracht ons ernaartoe. We genoten van het gezelschap en leerden Noors spreken en wij leerden hen Nederlands. Lachen gegarandeerd. Na deze gezellige avond brachten ze ons terug naar huis en doken we ons warme bed in.

-Zaterdag 4 februari

Eindelijk, geen school vandaag! Uitslapen! Na de reis en de lange dagen konden we dit wel gebruiken. Om een uur hadden we afgesproken op de top van de berg om te sleeën en gratis hotdogs te eten! Met de poepslee van de berg gaan is ontzettend amusant. De ene keer alleen, de andere keer per twee of meer! Na een paar uur kregen we het kou en hadden we er genoeg van. We gingen terug naar ons huis om een lekkere warme douche te nemen! We denken erover om de poepslee te gebruiken om naar school te gaan! Heel handig en veel sneller!

-Zondag 5 februari

Vandaag wordt een dag van werken en schetsen voor opdrachten van Artevelde en Telemark. Het is een echte luilekker dag. Tijdens het werken kan ik genieten van het mooie winterlandschap vanuit mijn raam met de mooie neerdwarrelende sneeuwvlokjes. Verder hebben we ook een trip naar Tromso geboekt van 21 februari tot en met 24 februari! Dit is waar je het Noorderlicht kan zien als het een open hemel is. We kijken er al naar uit! En mijn ouders zien al de bodem van hun portemonnee. Kunnen ze niet bijklussen?!

Ik laat jullie snel meer weten!

Avontuur? Check!

-middag 2 februari


Eindelijk is het zover, na twee lange dagen reizen en installeren. Notodden. Laat ik jullie even meenemen in onze reisavonturen van de voorbije dagen.


Oostakker 1 februari. Om tien uur 's morgens staan mijn ouders naast mijn valiezen in de gang. Tijd om te vertrekken naar Zaventem. Onderweg naar daar kreeg ik nog heel wat mooie afscheidsberichten. Ze troffen me zo sterk dat ik er stil van werd. Eenmaal in Zaventem aangekomen hebben we meteen de twee uber zware valiezen ingecheckt en een rustig plekje opgezocht om nog te genieten van de laatste momenten samen. Ook mijn oma en opa waren van de partij. Ze waren met de trein gekomen en maakten er een daguitstapje van.


Rond een uur was het tijd om in te checken. We namen afscheid en ik moest toch wel een traantje wegpinken. Desalniettemin vertrokken we met volle moed. Hier werd het werkelijk serieus, voorbij de incheckbalie. Geen weg terug Het grote begin! Om kwart voor twee konden we het vliegtuig betreden. Het was een klein vliegtuig met weinig mensen aan boord. Alles verliep vlot, tot de landing. Halverwege de daling stegen we plots weer op, ik had al een gevoel dat er iets niet klopte.  Blijkbaar was er een technische fout. Iets met de flappen van de vleugels. Gelukkig was het mankement snel verholpen. Met een half uur vertraging, landden we dan uiteindelijk om vijf uur in Oslo! Wat is het hier koud! En veel sneeuw!


Eenmaal uit de luchthaven wachtte ons nog een busrit van drie uur naar Notodden. Na een beetje zoeken vonden we de goede bus, later dan verwacht door de vertraging van het vliegtuig. Wanneer we op de bus stapten, vroegen we een rit naar Notodden. "Which stop Miss?" "Just Notodden?" zeg ik. "There are three busstops in Notodden Miss" ik zeg "Which ones?" Natuurlijk, begon de buschauffeur al de busstops bij hun Noorse namen te noemen. Anna en ik lachten. We vragen de busstop dichtste bij onze accommodatie, Hogas. Onderweg krijg ik het even moeilijk, de spanning en de reis eisten hun tol. Ik staar stilzwijgend uit het raam. Mijn heimwee ebt stilaan weg bij het aanschouwen van het landschap. Wat is het hier mooi en feeeriek! Uiteindelijk waren we ter bestemming. Niemand te zien aan onze busstop. We staan in 'the middle of nowhere' elk met twee valiezen. Er is niks. Enkel stilte. Complete stilte. We wachten hoopvol af. Na een halfuurtje zagen we iemand naar ons toe lopen. Het is de student die ons zou opwachten! Alles goed en wel! Ze voert ons nog even langs winkel voor noodzakelijke spullen en dan naar onze kamers.


Tien uur is het als we in ons appartement aankomen. Blij dat we er eindelijk zijn en mogen uitrusten. Na het uitladen en installeren begeven we ons beiden tegen twaalf uur eindelijk richting bed.


Acht uur 2 februari is het als ik al door mijn bioritme gewekt word. Mijn nacht was woelig en verstoord. Om tien uur hebben we een afspraak met Dag, onze internationale coördinator. Het is, volgens de student, een half uur stappen van onze flat naar school. Ik doe mijn gordijnen open en word overwelmd door het prachtige landschap vlak voor mij. Sneeuw, bomen en bergen. Adembenemend. Genoeg gedroomd, tijd om te vertrekken!


Niet na een een half uur, maar na een kwartiertje wandelen maar, komen we aan in de Telemark University College! We krijgen van Dag heel veel informatie en een rondleiding. We ontmoetten ook onze leraar Paul, die ons zal begeleiden de komende drie maanden.


Morgen, vrijdag 3 februari, krijgen we onze eerste inleiding van de lessen. Ik kijk er al naar uit! Ik zal leren werken met metaal voor juwelenontwerp! Maar eerst vanavond nog een ontspannende sauna!


Tot snel!
-Joyce